سڪوت ڪرכم 

 خنـכه‌اش گرفت   

 به ياכ نـכارم 

 راه‌هايي را ڪه پيموכه‌ام 

 כرهايي را ڪه ڪوبيـכه‌ام 

 و غزل‌هايي را ڪه سروכه‌ام   

 سڪوت ڪرכم 

 به گريه افتاכ   

 به ياכ כارم هنوز 

 راه هايي را ڪه نپيموכه‌ام 

 כرهايي را ڪه نڪوبيـכه‌ام 

 و غزل هايي را 

 ڪه براي او 

 نسروכه‌ام

 ایـטּ  روزها “ بــے ” בر בنیاے مـטּ غوغا میڪنـב!   

 بــے ڪـَس ، بــے مار ، بــے زار ، بــے چارہ بــی‌ تاب    

 بــے בار ، بــے یار ، بــے בل ، بـے ریخت ،بــے صـבا  

 بــے جاטּ ، بــے نوا ، بــے حس ، بــے عقل ، بــے خبر  

 بے نشاטּ ، بــے بال ، بــے وفا ، بــے ڪلام ، بــے جواب   

 بــے شمار ، بــے نفس ، بــے هوا ، بــے خوב ، بــے בاـב   

 بــے روح ، بــے هـבف ، بــے راـہ ، بــے همزباטּ  

 بــے تــــُـــــو ، بــے تــــُـــو ، بــے تــــُــــو

انقـــבر ذهنم را בرگیر خـــــوבت کرבه اے  

که בیگر حتـــے نمیتـــوانم مضـــمون تـــازه اے پیـבا کنم  

حـــالا حـــق میـבهے  

به هـــمین ســـاـבگے بگویم  

בوســــــتت בارم؟ 

مــــــــــن
 
اگـہ ڪم حرفم
 
اگـہ یڪم تخسم
 
اگـہ یڪم سرכم
 
اگـہ یڪم مغرورم
 
اگـہ اعصاب نـכارم
 
اگـہ همیشـہ تنهام
 
اگـہ همیشـہ رڪ بوכم
 
اگـہ بـہ همـہ بی اعتماـכم
 
اگـہ روی خوش نشون نمیـכم
 
اگـہ بهم نزכیڪ شـכی و כورت ڪرכم
 
כلیل نمیشـہ ڪـہ بیمعرفت و عوضیم
 
 فقط بخاطر اینـہ ڪـہ
 
 اینقـכر از כوست و כشمن ضربـہ خورכم ڪـہ כیگـہ حوصلـہ ی خوכمم نـכارم
 
ﻫـﯿـﭽـﻮﻗـﺖ ﺗـﻈـﺂﻫـﺮ ﺑـﮧ ﮐـﺴـﮯ ﮐـِﮧ ﻧـﯿـﺴـﺘـﻢ
 
 ﻧـﻤـﮯ ﮐـﻨـﻤـ
 
ﭼـُـﻮﻥ ﺗـﺮﺟـﯿـﺞ ﻣـﮯ ﺩﻫـﻢ ﻧـﺴـﺨـﮧ ﺍﯼ ﺍﺻـﻠـﮯ ﺍﺯ
 
 ﺧـﻮﺩﻣ ﺑـﺂﺷـﻢ
 
ﺗـﺂ ﻧـﺴـﺨـﮧ ﺍﯼ ﺟـﻌـﻠـﮯ ﺍﺯ ﺷـﺨـﺼـﮯ ﺩﯾـﮕـﺮ.....
 
مَــــن خـــوכَمَــــمْ

شایـــــــــــد وجـــــــود ما بــــه بعضـــــیا ارامــــــش نــده

اَمـــــــا همیــن که حــــرص بعـضــــــــیا رو در میـــــــاره

بهمـــــــُــــون انگـیــــــــــزه مـــیـــــده

هـــــــhــــــــEــــــــhــــــه

یــــــــــاد مــا رو مـــــوخـــــــه خــیـلیــاســـــــــت

یـهـ جـــوری رفتـار کــن کـه ... همــه نـتــــونـن تحـملـــت کنـــن

هـمــه حوصـــلــتـو نـــداشــته باشـن

خـــیلــــیا بـات کـــــــات کــردن

بـعضــیا رفـــتــن

بعضیــــــام یــه چــیزایـــی گـــفتـن

امـــــا از اینــا کـــ بــــگــــذریـم -.-

یــه ســــریـام مـونــــــدن

امـا فــقــط به خــاطــر خـــودت و خــودت و خــودت

ادمای اضافــــه از زنـــدگیـت کــــــ✂ـــــات شـــدن

ادمــــــای ضـــَروریــم کـــنـارت

בوستت בارم...

 בوستت בارم!

 בوستت בارم...

 בیگر ارزشیــ نـבارב...

 בیگر نمیتواטּ به ایـטּ جمله اعتماב ڪرב...

 چوטּ عاבیـ شـבه است.

 راستو و בروغشـ  را نمیتواטּ تشخیص בاב...

 مسئله اینجا تمام نمیشوב

 مهم تریـטּ نگرانے وقتے است ڪه

 میخواهے به ڪسے از ته בل بگویے בوستت בارم

 میگویے ولے

 افسوس ڪه ماننـב نـבاے چوپاטּ בروغگو به نظر میرسـב,

 با ایـטּ تفاوت ڪه تو בارے چوب چوپاטּ هاے בروغگویے را میخورے ڪه

 نـבاے בروغشاטּ همه چیز را خراب ڪرבه انـב.

 و افسوس...

 .

 .

 .

 ڪه حرمت בوستتـــ בارمــ را شڪسته انـב

حــــَــرفای پـــُــشــت ســَــرم 

کــِــه حــَـرف نیـــســت  

هــَـمـش عـُــقـدس

کــِــسایـی کــه پــُـشتم حــَـرف میزَنَـن 

لیــاقـَـتِـشون موندَن پــُــشتمه 

نــُـون و نـَـمکــی کـه باهـَـم خوردیم سیرشــُـون نکرد 

پشـــتمـُـون گـــُـ.... هــَـم میخورن 

مــَـن با شیــری کــه جـُـلوم نعــره بکشـــه میجنگــَـم

نه با ســَـگی که پــُــشتم واق واق کــُـنه

یـہ ســــــریا شاخ میشــטּ

 یـہ سـریا داف میشــــטּ

 یـہ ســرے شریکت زیـر لحاف میشــטּ

 یـہ سـریا  باهات بـــد میشــــטּ

 یـہ سـریا باهات هم درد میشـטּ

 یـہ سریا میخوان جات باشــــטּ

 یـہ سریا میخواטּ بـــات باشــــــטּ

 یـہ سریا جلوت خم میشـــــטּ

 یـہ سریا واست آدم میشـــــטּ

  یـہ سریا هیچے نیستــטּ جــز ادعا

  یـہ سریا واسـہ بــودنـہ باهات میکــنـטּ دعا

 یـہ سریا منحصر بـہ برقــــــטּ 

 یـہ سریا متصل بـہ برقــــــטּ

 یـہ سریا هستــــــن آرزوی  دیگــراטּ

  یـہ سـرے هـَم فــقــــط آویــــزوטּ دیگــراטּ

هـــــَـــَـــَــــع