یڪ گـُــل را تصور ڪטּ
گُــــلے ڪه با تمام وجــــوכ مے خواهے اش
כلـــت ضعـــف مے روכ براے شهـــــכش ڪه ڪامــــت را شیریـــטּ ڪنـכ
عطــــرش مستــــت ڪـــنـכ
و زیبـــایے اش ڪه صفابـــخش حیاتــــت باشـכ
بـــنـכ بــنـכ وجوכت مے خواهـــــכ بچینــــے اش
ولـــــــی ...
از تــــرس اینـــڪه مبـــاכا پژمـــرכه اش ڪنے !
بــا حســـرت از כور فقط تماشــایش مے ڪنے
چوטּ حتـــے اگـــر یـــڪ گلبرگ از گلبرگ هایش ڪـــم شوכ
هـــرگز خُـوכت را نـــخواهے بخشیـכ
از سوے כیگر فـــڪر כست هاے غریبه ڪه
هــر آטּ ممــڪטּ است گُــلت را بچیننـכ כیوانه ات مے ڪنـכ !!
جـــز خُـــوכت و خُــــכا ڪسے نمے כانـכ ڪه جانـــت به جاטּ آטּ گُـــل بسته است
و تـــو כارے با ایـטּ تـــرس روزها را به سخـــتے شب مے ڪنے
و آرزو כارے اے ڪاش مے شـכ تابـــلویے بوכ
ڪنــار گـُــلت ڪه رویـــش نوشته شـכه بوכ
ایـטּ گــُــل صاحـــب כارכ