چــہ زود دیـر مے شَود !
در بـاز شُـد ،
بَـر پـا ،
بَـر جـا. . .
دَرس ِ اوّل :
بـابـا آب داد ،
مـا ســیراب شُـدیم !
بـابـا نــان داد ،
مـا ســیر شُـدیم !
علے و اَمین چِقَـدر سـیب و اَنـار داشتند ،
در سَبَـد مِهربـــانے ِشان . . .
و ڪوڪَـب خانـوم چِـقدر مِهمــاننَـواز بـود !
و چِقَـدر ،
هَـــــمـہ مُنتظر آمَـدن ِ حَسَنَـڪ بودنـد. . .
ڪوچــہ پَـس ڪوچــہ هاے ڪودڪے را ،
بــہ سُـرعت طِے ڪردیـم ،
و دَر زندگے گُـم شُـدیم ،
هَـــمـہ زیبایـے ها رَنگ باخــت !
دَر زمانــہ ے سَنگ و سیــمان ،
قَلــب هایــمان یــَـــخ زد !
نِگاهمــان سـَـرد شُـد ،
و دَستانــمان خَستـــہ ،
دیگـر بــاران بـا تَــرانـہ نمے بــارَد !
و مـا ڪودڪـان دیـروز دِلتــــــنگ شُـدیم ،
زَرد شُـدیم ،
پَـژمُـردیـم ،
و خُشڪ زار ِ زندگے ِمان ،
تِشنـــہ آب شُـد. . .
ســـــــال هاسـت ،
وَقتے پُشت ِ سَِرمـان را نگـاـہ مے ڪُـنیم ،
جُـز ردّ ِ پـــایـے
از خاطِـرات ِ خـوش ِ بَچّگے نِمے یابــیم ،
و دَر ذِهنـِــمان ،
جُـز هَـمـهَـمـہ ِ زنـگ تَفریــح ،
صِدایـے نیسـت. . . !
و اِمـروز ،
چِقَـدر دِلتنگ ِ ،
آن "روز هـا" اییـم !
و هَرگـز ،
نَفَهمیدیــم ،
چِـرا بَراے "بُزُرگ شُـدَن" ،
ایـن هَمــــہ بــے تـاب بودیـم. . .؟!