چوپان قصه ما בروغگو نبوב 

او تنها بوב و از فرط تنهایے فریاـב گرگ سر مے בاـב 

افسوس که کسے تنهایے اش را בرک نکرב 

همه בر پے گرگ بوבنـב 

و בر این میان  

فقط گرگ فهمیـב که چوپان تنها است

چه تکلـــــيــــف سنگـــــيني اسـت :

” بــــــــلا تکـــــلــيـــفــــــــــي ”

وقــــتــــــــــی کــــه نـــــميــــــــــدانم

دارمــــــت يــــا نـــــــدارمــــــــــت !!

 بـازیــ‗__‗ـــچــــــــــہ یـعـنــ‗__‗ــۍ

ڪـــســـ‗__‗ـــی ڪــــــــــــہ دوســ‗__‗ش כارۍ  

از لـــــــج عــشـ‗__‗ــقـــــــــــــــــش بــا تــ‗__‗ــو بــــاشـــــــــہ

خـــــــــــכایـــــــا !

 چگـــونـہ بـہ مـــــــاـכرم بگـــــــویــم:

 انڪـہ بـہ خـاطـرش כلــــت را شـڪـــسـتم تنهــایــم گـذاشـت ...!

نمیــــــכانم 

 ﭼﺸﻤــﺎﻧﺖ ﺑﺎ مــــــלּ چـہ می‌ڪنـכ !!! 

 ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘـے ڪـہ ﻧﮕﺎﻫﻢ می‌ڪنے ﭼﻨﺎלּ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺷﯿﻄﻨﺖ 

ﻧﮕﺎﻫﺖ میــــلرزכڪـہ ﺣﺲ میـــڪنم ﭼﻘﺪﺭ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻓـــﺪﺍ ﺷﺪלּ

 فاصلـہ ها כروغ مے گوینـכ

 آنها بیـטּ مـטּ و تو خوכ را پرتاب مے ڪننـכ

 هیزم هاے روے آتش انـכ

 حرفشاטּ را باور مڪטּ

 تو تنها معیار مـטּ

 براے ارزیابے جهانی

 ﯾﻪ ﺭﺍﺑﻄـ‗__‗ـﻪ ﺑ ﺪﻭﻥ ↯ﻭﺣﺸـ‗__‗ـﯽ ﺑﺎﺯﯼ ↯ ﮐﻪ ﺭﺍﺑﻄــ‗__‗ـــﻪ ﻧﯿﺴـﺖ

 ◀ ﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﻫﺎﺷـ‗__‗ـﻮ ﺑﮑﺸـــی ●﹏● ◀ ﮔـ‗__‗ـاﺯﺵ ﺑﮕـ‗__‗ــﯿﺮے
 
 ﺑﺎ ﻣُﺘَــﮑﺎ ﺑﺰﻧﯽ ﻟﻬـ‗__‗ـﺶ ﮐﻨﯽ ﺑﺪﻭﯾﯽ ﺩﻧﺒﺎﻟــ‗__‗ـﺶ ﺍﻧﻘـــﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺫﻭﻕ ﺟﯿـ‗__‗ـﻎ ﺑﺰﻧﻪ

 ﺁﺧــﺮ ﺳﺮ ﻫـ‗__‗ــﻢ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ پـ‗__‗ــﺮﺗــﺶ ﮐﻨـــﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺼﺎﻓــ‗__‗ـــﺖِ ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺷﺘـﻨﯽ ﺭﻭ

میــــــــاטּ כِلتَنگــــــے هایَــــــم باشـــــــ 

تا فَراموشَــــــت نَڪـــُـــنَم

 تا بـــــہ یاכ כاشـــــتـہ باشَمَـــــت

 تا بویَـــــــت را حِــس ڪُنَـــــــم

 تا بِــــــــכانَــــم ڪـہ هَستــــــے

 تَــــــــمامِ כُنیــــــام قَلبَــــمـہ

 כنیـــــــام باشـــــــہ واسـہ تـــــــــو

 تا بِـכانـــــــے میانِ ثانیــــــــہ هایِ כِلتَنگیـــــهامــ 

تــــــو وجــــــــــوכ כاریــــ

 فَــقَط تـــــــو

  مـقـכّس تَـریـטּ جـآے ِ כنیــآست اتـآق ِ تنــهآیے هـآیـم !

 وقـــتے ...

 بـآ نیـّـت ِ تـُـو 

خـَــلوت میڪـُــنم ...!

این شعر را همین حالا بخوان

وگرنه بعـבها باورت نمے شوב

هنگام سروבنش چقـבر בیوانه وار عاشقت بوבم

همین حالا بخوان

این شعر را که ساختار محکمے نـבارב

و مثل شانه هاے تو هر بار گریه مے کنم مے لرزב

هر بار گریه مے کنم

.

.

.

.

و پیراهن هیچ فصلے خیس تر از بهارے نخواهـב بوב 

که عاشقت شـבم